Гармонік

Пецярбургскі гармонік (петраградка). Язычковы пнеўматычны клавішны музычны інструмент, галоўнымі канструкцыйнымі часткамі якога з’яўляюцца два паўкорпусы з клавіятурамі, злучаныя мехам. Мае характэрную, для згаданай разнавіднасці гармонікаў, структуру клавіятур: 37 лапаткападобных клавіш (у тры рады) меладычнай клавіятуры, размешчанай на грыфе, і 16 аналагічнага выгляду клавіш (у два рады) басовай клавіятуры, таксама змешчанай на грыфе. З тыльнага боку грыфа левай рукі маецца “душнік” – клапан для маніпуляцыі аб’ёмам паветра ўнутры меха. Сярод іншых рыс, уласцівых петраградкам, звяртаюць на сябе ўвагу зрэзаныя вуглы паўкорпусаў, аздобленыя металічнымі накладкамі ў выглядзе матылёў. Петраградка належыць да таго тыпу гармонікаў, які адрозніваецца змяненнем вышыні гуку ў залежнасці ад кірунку руху меха. Іншымі словамі, пры расцяжэнні і сцісканні меха адна і тая ж клавіша пры націску дае рознае гучанне. Распаўсюджанне пецярбургскага гармоніка, знешні выгляд якога складваўся пад уплывам замежных узораў, што траплялі ў Санкт-Пецярбург, пачалося ў 1880-х гадах. На рубяжы ХІХ – ХХ стагоддзяў петраградка трапіла на беларускія землі і ў хуткім часе заваявала шырокую папулярнасць, якая захоўвалася на працягу ўсёй першай трэці ХХ стагоддзя. Выраблялася не толькі фабрычным, але і саматужным спосабам.