Званочак паддужны

Бронзавы паддужны званочак, выраблены ў 1876 годзе ў сяле Пурэх Ніжагародскай губерні. Званочкі такога тыпу падвешваліся пад дугамі паштовых і кур’ерскіх троек і мелі сігнальны сэнс, фактычна выконваючы функцыю паштовых ражкоў. Але вялікай папулярнасцю яны карысталіся і сярод простых жыхароў, набываючы пры гэтым іншае – мастацка-эмацыянальнае значэнне. Неаднаразовыя спробы ўлад абмежаваць іх выкарыстанне выключна паштовай службай не далі жаданых вынікаў: на працягу ўсяго XIX стагоддзя паддужныя званочкі заставаліся ў шырокім народным ужытку. У канструкцыі амаль кожнага паддужнага званочка можна выдзеліць пэўныя характэрныя часткі: вуха (за якое званочак чапляўся да дугі), дах (плоская або пукатая частка, да якой прымацавана вуха), тулава, пояс і юбка (адпаведна, верхняя, сярэдняя і ніжняя часткі цела званочка). На сённяшні дзень вядома вялікае мноства самых разнастайных формаў паддужных званочкаў, якія адрозніваюцца памерамі і канструкцыйнымі асаблівасцямі азначаных вышэй частак. Дзякуючы кругавому надпісу, зробленаму на юбцы дадзенага паддужнага званочка, мы можам вызначыць майстэрню, месца і год вырабу: “ЛИТЪ В ПУРИХѢ БРАТЬЕВЪ ТРОШИНЫХ 1876”. Браты Аляксей і Фядот Трошыны належалі да самай вялікай у Пурэхе дынастыі майстроў-ліцейшчыкаў, якая стаяла ля вытокаў вытворчасці мясцовых званочкаў. Сяло Пурэх было адным з маладых цэнтраў вытворчасці паддужных званочкаў. Тым не менш, вытрымаўшы канкурэнцыю з аналагічнымі ўзорамі іншых гарадоў, напрыканцы XIX стагоддзя пурэхаўскія званочкі набываюць вялікую папулярнасць і выходзяць на першыя пазіцыі ў Расійскай імперыі.

D - 10,3 см